En toch zijn er kabouters

Een van mijn favoriete kinderboeken was En toch zijn er kabouters. Omdat mijn zus er heilig van overtuigd was dat deze kleine wezens bestonden, bleef ik altijd een beetje twijfelen. En als je dan een boek hebt met die titel, kan je bijna niet anders dan er ook een beetje in geloven.

De laatste tijd kom ik veel tekens tegen dat mij. Zus toch gelijk had en ik ten onrechte het bestaan van kabouters ontkende. En kijk, vandaag is het definitieve bewijs geleverd: ze bestaan en ze wonen in Delft. Hier vlakbij in de tuin van de Nieuwe Kerk.

10 gedachtes over “En toch zijn er kabouters

  1. Hoezo? Zijn het niet alleen luie donders maar ook nog koninklijke lijkenpikkers? Het zou me niet verwonderen. Ik persoonlijk vind kabouters veel enger dan jij spinnen. Dat zegt wel iets, he?

    Like

      • Een handgranaat met de pin er uit is ook kleiner dan ik ben 🙂
        Dus die redenering gaat niet op.
        Heb jij wel eens een kabouter zien werken? Nee !!! Ze staan wel opzichtig met een gietertje en met een harkje in de tuin, maar ze doen er echt niks mee.
        Spinnen daarentegen zijn erg nuttig en werken voor de kost (vliegen en muggen vangen en zo) maar kabouters…. Laatst zag ik er nog eentje, die zat met een hengeltje aan een vijvertje. En maar opschepperig grijnzen van dat hij zo goed bezig was. Wat een sul, zeg. Hij werd dan ook uitgelachen door de twee goudvissen.

        Like

  2. Op mn telefoontje waren de kabouters amper te zien. Ze lijken mij redelijk onschuldig en deze zijn zo klein dat ze wat mij betreft niet eng zijn. Eng zijn grote spinnen (ze kunnen bijten he, wist je dat?) en nog enger zijn clowns, brrr

    Like

Plaats een reactie