Het sprookje van de kikkerprins

Hermieneke Op zolder, Sprookjeshuis

Het wordt tijd om eens werk te maken van mijn Sprookjeshuis. Het staat al jaren op zolder en met enige regelmaat vul ik de inboedel aan met een nieuw (onderdeel van een) sprookje. Maar verder gebeurt er niet veel. Dat gaat vanaf nu veranderen. Ik ga hier laten zien wat er zich afspeelt in het Sprookjeshuis en ik begin met de nieuwste aanwinst: de prinses met de gouden bal.

Kijk haar eens blij zijn met haar gouden bal

Wat jammer is van sprookjes – ik heb dat ook nog maar kort geleden ontdekt – is dat ze totaal verkeerd zijn beschreven. De gebroeders Grimm, moeder de Gans (oorspronkelijk Perault) en Hans Christian Anderson: ze gaven er maar een draai aan. In mijn Sprookjeshuis leven de sprookjesfiguren hun leven zoals het niet in de boeken terechtkwam. Soms liep het beter af, soms ook niet.

Het sprookje van de kikkerprins en de prinses met de gouden bal is een van die verhalen die in werkelijkheid heel anders afliep.

De prinses speelde met haar houden bal dagelijks bij een diepe bron. Op een dag viel de bal in de bron en de prinses was ontroostbaar. Daar kwam de kikker al aangesprongen. In werkelijkheid was hij een betoverde prins, maar dat wist niemand nog. Hij ontfutselde de prinses de belofte dat hij voortaan bij haar in het paleis mocht worden, van haar bordje mocht eten en in haar bed zou slapen. Nou ja, we weten allemaal hoe dat afliep. De prinses kuste hem (of good hem in woede tegen een muur (de gebroeders Grimm hielden wel van wat agressie) en de kikker veranderde in een prins.

Maar dat gebeurde in het echt helemaal niet. De prinses keek wel liever uit. Zij was helemaal niet van plan te trouwen met een of andere prijs die zichzelf had laten omtoveren in een kikker. Ben je mal! Zij had echt geen prins-gemaal nodig. Ze bleef fijn single en zou later geheel zelfstandig het koninkrijk van haar vader regeren. Dus de kikker bleef ongekust. Hij mocht wel van haar bordje eten en in haar bed slapen, maar verder ging ze niet. En de prinses leefde nog lang en gelukkig. De kikker daarentegen had spijt dat hij die gouden bal ooit uit de bron had opgedoken.

11 gedachtes over “Het sprookje van de kikkerprins”

  1. Ik vond haar al direct een beetje lepe of misschien beter, een linke oogopslag hebben. Klopt wel, het verhaal lezende. Vind al heel wat dat ie mocht blijven logeren

    Like

    Beantwoorden

  5. Ik ken een heel andere versie van mijn dierbaarste sprookje, dat van de Kikkerprins. Al zo’n 24 jaar voor Shrek werd uitgebracht, schreef Chris een betere versie, waarin de prinses door de kus in een kikker verandert. Sprookjes, zelfs cultuursprookjes, waren trouwens helemaal niet voor kinderen bedoeld. Het waren vaak grimmige verhalen, die later gecensureerd zijn voor de meer teerhartige lezers. Dus een sprookje (begonnen in een orale traditie en dus aan constante verandering onderhevig) een andere afloop geven, past in de natuurlijke traditie en lijkt me dus volkomen acceptabel, zeker als die nieuwe afloop veel eigentijdser is.

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie op Hermieneke Reactie annuleren