Wandelend langs de oude Gistfabriek zag ik opeens dit (nieuwe?) beeld. Een soort centaur lijkt het wel, maar dan in een modern jasje. Geen idee wat de betekenis hiervan op deze plek is, maar het is een mooi beeld in twee betekenissen van het woord.
Nagekomen bericht: Wieneke heeft voor mij uitgezocht hoe en wat: https://indebuurt.nl/delft/genieten-van/mysteries/dit-deed-dat-mysterieuze-beeld-in-de-parkeergarage-van-de-albert-heijn~146322/
Onze straat is bijzonder katrijk. Niet alleen de leukste en liefste kat van de wereld (juist, Ouranos) woont er, maar we hebben ook Bram & Pip, hij een stoere rode kater en zij een ieniemie poesjes. Als kittens holden ze al achter elkaar aan door de straat en dat is nooit veranderd. Regelmatig hou ik mijn hart vast als er weer een auto nogal snel aan komt rijden, maar zowel Pip als Bram zijn streetwise genoeg om op tijd opzij te gaan. In de afgelopen jaren zijn ze ook iets bedaarder geworden, maar nog even dol op elkaar. Ze wonen niet in hetzelfde huis, maar ze latten uit overtuiging dat het dan leuker blijft.
Dan hebben we nog Carlotta, een fronsend schildpadpoesje. Het leed van de hele wereld lijkt op haar schouders te drukken. Ouranos was vroeger met haar evenbeeld Belle getrouwd. Jammer genoeg is Carlotta te jong voor hem, want Ouranos valt wel op sombere, tobberige dames.
Verderop in de straat wonen nog veel meer katten, maar die ken ik niet allemaal bij naam. Laatst zag ik dat er weer een straatgenoot bij is gekomen. Ook nog geen naam van bekend. Maar ik vind het wel een schatje.
Vorige week had collega M ons uitgenodigd op een high tea waarbij wij een hennaversiering konden laten zetten. Het was een supergezellig middag. M dacht dat wij allemaal 6 weken geen eten hadden gehad. Bovendien vreesde ze dat we de zes weken erna geen tijd zouden hebben om boodschappen te doen. Dat was allemaal niet zo, maar wij lieten het ons toch maar aanleunen allemaal. We hebben enorm zitten genieten van alle overheerlijke hapjes die klaarstonden. En aangevuld werden. En nog eens aangevuld werden. Er bleef ook nog wat over. Dat kregen we mee naar huis in twee gebaksdoosjes (twee doosjes per persoon 😁). Voor thuis, net nIet genoeg voor zes weken. Maar wel nog de hele week ruimschoots van gesnoept met zijn tweeën.
Om beurten mochten we aanschuiven voor de hennabehandeling. Sommige collega’s lieten één hand doen, andere twee handen of zelfs twee voeten. De hennamevrouw maakte er prachtige kunstwerken voor én allemaal anders.
Na het aanbrengen van de hennepzaad moest het eerst een tijd intrekken. Pas als het ging brokkelen, mocht de henna afgespoeld worden met olie. Eerst is de tekening nog lichtoranje, maar na 24 uur was het al een stuk donkerder. En na 48 uur is de kleur het meest intens. Leuk proces om op je eigen handen te volgen
Naast de heerlijke hapjes, de mooie hennaversiering en de gezelligheid, werd de feestvreugde nog verhoogd door Dunja en Dusha. Twee überschattige vogels. Ze kwamen na een uurtje wennen gezellig op mijn rug en schouder zitten en ik had ze bijna in mijn fietstassen mee naar huis genomen. Ik dacht nog net op tijd aan Ouranos.
Afgelopen zondag vierden wij dat we al 35 jaar een leuk stel zijn. Daarvoor waren we al 4 jaar nog-geen-stel, dus volgend jaar alweer ons 40-jarig jubileum. Maar zo ver is het nog niet.
Met een paracetamol in de mik omdat ik mij nog wat appelig voelde na de heftige bijwerkingen van de 2e prik vrijdag, was ik gelukkig fit genoeg om uit eten te gaan. We hadden een tafeltje gereserveerd bij Elea in Rijswijk. In de Herenstraat zagen wij voor het eerst een bankje met zes olifanten. Huh, stond dat er al eerder en waren we daar steeds aan voorbijgelopen? Of was het nieuw?
Het bleek gloednieuw te zijn. Bij de koffie na het eten kregen we er uitleg over. Het is een waar gebeurd verhaal. Hansken was een olifant (dat dachten we al) die in de 17e eeuw door Europa reisde. Zij is in 1630 in Ceylon geboren en overleed in 1655 in Florence. Nog piepjonge voor een olifant. Ze werd tijdens haar leven door diverse kunstenaars vastgelegd, waaronder Rembrandt van Rijn en Stefano della Bella.
Hansken werd in 1632 naar Holland verscheept door de VOC vanuit Batavia. Ze werd cadeau gedaan aan de stadhouder Frederik Hendrik van Oranje, die om enkele exotische dieren had verzocht. De eerste poging om een olifant naar de stadhouder te zenden was mislukt. Dit schip verging toen er brand uitbrak aan boord. In 1633 kwam Hansken aan, tegelijkertijd met onder andere een luipaard en een hert. Na een verblijf in Rijswijk in het paleis van de stadhouder werd zij een paar keer doorverkocht. Kennelijk was de stadhouder toch niet zo blij met haar.
Met een van haar latere eigenaars trok zij langs kermissen in Europa. Hansken kon diverse kunstjes, zoals het afvuren van een pistool, het optillen van haar voorste poten, het maken van een buiging, het zwaaien met een sabel en het afnemen van een hoed. De populairste waren de kunstjes waarbij het publiek bij betrokken werd. Zo kon Hansken een vermeende dief in het publiek aanwijzen en ontmaskeren.
Ze kwam nog met regelmaat terug in Nederland, maar reisde uiteindelijk via Denemarken, Duitsland en Zwitserland naar Italië. Daar stierf zij waarschijnlijk aan een infectie. Het goede nieuws is dat haar skelet nog te zien in Florence in het Museo della Specola. Wij gaan haar daar zeker opzoeken zodra we weer in Florence zijn.
De winkeliersvereniging Oud-Rijswijk besloot Hansken op een andere manier te eren namelijk met een bankje en een koekblik. Bij Elea komen daar de friandises bij de koffie in. Je kan het slechter treffen als dode olifant.
Poseren doen ze niet, maar het lukte me toch om een redelijke foto te maken. Echt vlak voordat ze met grote klapwieken wegvlogen. Vast en zeker op weg om ergens een baby af te leveren.
Het is lenteweer. Sommige eenden raken helemaal van de leg en gaan in een boom zitten. Andere eenden (ja, ik weet het, het zijn futen) willen juist aan de leg en bouwen een nest. Ik zag ook nog nijlganzen met zeven kinderen, die waren alweer uitgelegd. En tijdens een wandeling van een uurtje kwam ik maar liefst vijf reigers tegen. Maar daar heb ik geen bewijsbeelden van, dus dat moeten jullie maar gewoon geloven.
Wonen in de binnenstad van Delft: elke dag een feestje 