Delft

Vrije dinsdag

Hermieneke Actueel, Delft, Wandelen, Werk

Sinds 1 april (en het is geen grap) ben ik minder uren gaan werken. Na een eindeloze wisseling van uren – ik werk nu ruim 13 jaar bij de Hartstichting en ben voor de 6e keer van aantal uren gewisseld – ben ik nu aanbeland bij 24 uur per week. Wat heerlijk! Vandaag was mijn eerste vrije dinsdag.

Ik had dus geen idee wat ik met die zee van tijd aanmoest. Nou ja, dat is natuurlijk niet waar, maar waar zou ik eens mee beginnen? Eerst lekker uitgeslapen, toen op mijn gemak koffie gedronken en met de poes gekroeld. Totdat die ging spugen (waarvoor hij gelukkig eerst naar de keuken holde). Toen dat was opgeruimd, was ik alweer moe en aan koffie toe. Omdat ik mijn plan om naar een borduurwinkel in Leiden te gaan moest uitstellen vanwege dat akelige treinongeluk bij Voorschoten, heb ik eerst maar eens een bezoek aan de kapper gebracht. Dat was ook wel weer nodig!

’s Middags van het mooie weer geprofiteerd en een flinke wandeling door de Delftse Hout gemaakt. Dat smaakte vooral naar meer zonnige dagen en leuke wandelroutes.

Ik kan er wel aan wennen, zo’n vrije dinsdag elke week.

Naundorff, een stadsopera

Hermieneke Actueel, Delft, Geschiedenis, Kunst en cultuur, Muziek

Afgelopen donderdag gingen we naar de opera. Heel toevallig hadden we een aankondiging gezien en waren er nog kaartjes voor de generale repetitie op 16 maart. Gek dat we er niet eerder van hoorden, want het is een heel Delfts project, van Zangstudio Delft, inclusief een crowdfunding om het gerealiseerd te krijgen. Maar dat is dus allemaal ongemerkt aan ons voorbijgegaan.

Eerst iets over het verhaal. Karl Wilhelm Naundorff (1785-1845) is naar eigen zeggen de zoon van de laatste Franse koning Louis XVI en koningin Marie-Antoinette. Toen in 1789 de Franse revolutie uitbrak zijn zij beiden vermoord. Hun kind, kroonprins Louis-Charles overlijdt volgens de overlevering in 1795 op 10-jarige leeftijd. Maar er zijn diverse mannen die later zeggen dat dat overlijden niet is gebeurd en dat zij de kroonprins zijn. Zo ook Karl Wilhelm Naundorff, die in 1836 Frankrijk wordt uitgezet. In 1845 arriveert hij in Delft, waar hem geen lang en gelukkig leven is beschoren, want hij overlijdt nog datzelfde jaar. Zijn graf bevindt zich om een of andere wonderlijke reden in het Kalverbos (vlakbij waar wij wonen) en op de grafsteen prijkt de naam van de persoon die hij beweerde te zijn: Louis XVII. Zijn nakomelingen zijn er tot op de dag van vandaag van overtuigd dat hij daadwerkelijk die Franse koning was. Een aantal jaar geleden kwam dat tot een hoogtepunt en werden de schamele resten van Naunhoff opgegraven en is zijn DNA vergeleken met dat van nakomelingen van Marie Antoinette en daaruit bleek klip en klaar dat hij geen kind van haar was. Case closed, zou je denken, maar de nakomelingen van Naunhoff geloven er niets van en denken dat het een wereldwijd complot is om hen van de (niet meer bestaande) Franse troon af te houden.

Een prachtig dramatisch verhaal, vooral als je bedenkt dat Naunhoff ook nog een ontploffingsmechanisme heeft ontwerpen, genaamd de “Bourbonbom” waarmee hij zijn eigen huis geheel heeft doen afbranden. Kortom, alle ingrediënten voor een opera zijn aanwezig.

De opera wordt uitgevoerd in de vervangende ruimte van het Rietveld Theater, een klein theatertje aan de gracht hier verderop. Dat theater wordt momenteel gerenoveerd, dus werd er uitgeweken naar HAL015, een multifunctionele ruimte in de oude kabelfabriek aan de Schie. Het was heel sfeervol en ik vond het een prachtige uitvoering. Je zit vlak op de speelvloer en mede daardoor word je helemaal in het verhaal getrokken. Er is eigenlijk nauwelijks decor, maar de kleding maakt dat weer helemaal goed. Het stuk is bijzonder eigentijds met thema’s als wetenschap is ook maar een mening, alternatieve feiten, complottheorieën, integriteit van onderzoekers, wat doet het met je als je afkomst onbekend is en dan ben ik vast nog wel iets vergeten. Het einde was onverwachts gruwelijk, maar ik zal geen spoiler geven. Hoewel ik niet denk dat er nog kaarten te krijgen zijn, want het wordt maar een paar keer uitgevoerd, nog tot en met aanstaande zondag.

Nieuwe fiets

Hermieneke Actueel, Delft, Huis, tuin en keuken, Werk

Omdat mijn fiets altijd buiten staat, slijt hij nogal. En nu ik niet meer verder dan 10 minuten van huis durf, bang dat mijn fiets onder mijn gewicht zal instorten, werd het tijd voor een nieuwe.

Kritisch als ik ben viel de dichtstbijzijnde fietsenwinkel af (te onaardige eigenaar). De twee andere fietsenwinkels om de hoek bestaan niet meer, dus het werd een tocht naar de andere kant van het spoor 😱.

Dat was een goed idee. Een grote winkel met heel veel keuze en een aardige verkoper. Ik heb drie proefritjes gemaakt en gelukkig fietste de mooiste fiets ook het lekkerst. Toen bleek dat het twee weken ging duren voordat hij rijklaar zou zijn. Teleurgesteld zei ik dat ik hem eigenlijk komend weekeind nodig heb en tot mijn vreugde werd ik gisteren al gebeld dat hij klaarstond!

Net heb ik hem opgehaald. Nog een groot hangslot aangeschaft en nieuwe fietstassen besteld. Die laatste komen eind van de week. En dan ben ik dus voor de 3000e keer klaar om elke dag naar mijn werk te fietsen…..

Is het geen plaatje?

Johannes Vermeer in Delft

Hermieneke Actueel, Delft, Geschiedenis, Kunst en cultuur

Met een grootse tentoonstelling in het Rijksmuseum en een spin-off in Museum Prinsenhof is er extra veel aandacht voor Vermeer om mij heen. In al dat PR-geweld kwam ik een podcast tegen: Het Delft van Vermeer. En die is wel een aanbeveling waard.

Het zijn slechts 8 afleveringen van maximaal 20 minuten. De presentator Dide Vonk loopt met David de Haan, conservator van Museum Prinsenhof, door Delft langs plekken die een rol speelden in het leven van Vermeer.

Misschien is het vooral leuk als je – net als ik – zelf te midden van die plekken woont. Alles is hier om de hoek, want Vermeers leven speelde zich af op een vierkante postzegel. Ik zie dan ook meteen voor mij waar ze in de podcast over praten. Op de achtergrond speelt elk kwartier het carillon, ook zo’n fijn Delfts geluid. Maar ik denk dat het ook voor niet-Delftenaren interessant kan zijn. Knoop er ook vooral een bezoekje aan de stad aan vast!

Ik ben zelf pas bij deel 4, maar ik kan de podcast warm aanbevelen. Geen minpuntjes? Ja natuurlijk wel, twee zelfs. Dide is of doet alsof zij een dom wichtje is zodat David de deskundige kan zijn. Heel irritant, maar dat probeer ik te negeren. En ze slaan onze straat over, terwijl die sinds 2015 officieel geldt als Het straatje van Vermeer.

Boterbrug

Hermieneke Delft, Eten en drinken

Afgelopen zaterdag gingen we uit eten. Uitgesteld, want het was eigenlijk al eerder gepland om de vakantie gezellig af te sluiten. Nou ja, we weten hoe dat afliep en griep en lekker eten gaan nu eenmaal niet samen.

Er is sinds een maand een nieuw restaurant in Delft. Het is een bistro en heet De Boterbrug. Een logische naam, want het etablissement bevindt zich op de Boterbrug. Dat is de breedste brug van Delft waarvan je nauwelijks ziet dat het een brug is.

In het pand zat vroeger meer dan 25 jaar de bekende ijssalon Van Bokhoven. De rijen stonden daar in de zomer tot aan het station. In 2003 stopten de broers van Bokhoven ermee en werd het pand verkocht. Er kwam een restaurant, Plan B, waar je Indisch kon eten. Ik at er een keer met vriendin C, maar dat was geen onverdeeld positieve ervaring. De eigenaars werden gaandeweg de avond steeds vrolijker dankzij de vele drankjes die zij aan de bar nuttigden. Jammer genoeg werden ze ook steeds vervelender. En de man had al een slechte eerste indruk gemaakt door bij binnenkomst te vragen waar wij vandaan kwamen. Hij wilde vervolgens niet geloven dat wij allebei in Delft woonden, want hij “had ons nog nooit eerder gezien”. Hij heeft ons daarna dus ook nooit meer gezien.

Terug naar de Boterbrug. Wat zal ik ervan zeggen? Wij hebben in elk geval heerlijk gegeten! Maar een restaurant waar je een krukje voor je tas krijgt, is toch lichtelijk bevreemdend. Ik hing mijn tas vervolgens gewoon aan de stoelleuning, omdat ik dacht dat de ober mij in de maling nam. Maar daarna kwam hij met een iets groter exemplaar, zodat mijn tas er niet af zou vallen 😱.
De inrichting was prima. Mooi gedekte tafels met wit linnen, rustige kleuren op de muren en een prettige verlichting. Helemaal niks mis mee.

Verder staat er een piano, waar een van de gasten een paar keer achter plaatsnaam om Franse chansons te spelen. Dat was op zich niet onaardig, maar daarna werden alle gasten uitgenodigd om te spelen dan wel te zingen. Gelukkig ging niemand daarop in, want ik ben geen voorstander van live-muziek in een restaurant en al helemaal niet van live-muziek door amateurs.

Rest mij nog de andere gasten te recenseren. De pianist hoorde bij een gezelschap gepensioneerde artsen, die best wel met zichzelf ingenomen waren. Gelukkig zaten zij redelijk ver weg en drong hun conversatie zich niet aan ons op. Naast ons zat een stel dat net verkering had en elkaars hand de hele tijd vasthield. Ook als dat erg ongemakkelijk was qua naar binnen werken van de gerechten. De man had bovendien een enorm indringende, zeurende stem, dus het kostte mij soms moeite om niet mee te luisteren met hun gesprek. De vrouw was Spaans en vroeg zich af waarom alles op de kaart uit de Franse keuken kwam. Zij had enorm trek in paëlla en een goed glas Rioja. Daar werd ik dan wel weer erg moe van. “Zegt het woord ‘bistro’ u iets?” wilde ik steeds vragen.

Al met al zijn we toch positief over deze nieuwe aanwinst. Na afloop kwam er een enorm dik gastenboek op tafel met het verzoek daar iets in te schrijven. Uiteraard heb ik dat gedaan en ik eindigde met de standaardzin: ‘Wij komen zeker terug” en dat meen ik echt.

Kakelvers het nieuwe jaar in

Hermieneke Actueel, Delft, Vakantie

2023 begon goed. Na ruim twee weken vakantie was mijn immuunsysteem zo zwak dat ik grieperig werd. Het zou ook kunnen dat ik iets te veel grieperig mensen heb ontmoet in iets te kleine en te volle ruimtes. Anyway, ik bleef voor de zekerheid maar thuis en werkte vanuit mijn zolderkantoor. Scheelde ook weer allemaal afwerende gebaren bij het nieuwjaarwensen.

Inmiddels ben ik weer (bijna) helemaal fit en kunnen vandaag de kerstversielselen voor een jaartje opgeborgen worden. Altijd wel jammer, want januari is al zo somber en donker en ongezellig. Maar wat moet dat moet. 6 Januari, Driekoningen, is de grote opruimdag. Kerstsfeer hoort bij december en niet bij januari. Zo precies ben ik dan ook wel weer. Kaarsen en waxinelichtjes daarentegen mogen gelukkig het hele jaar door.

Kerst tegemoet

Hermieneke Actueel, Delft, Huis, tuin en keuken, Vakantie

Om te voorkomen dat het hier straks alleen nog maar Zwijmelzaterdag is, drie foto’s van de kerstboom in verschillende stadia van opsier. In januari kochten we deze nepperd en hij staat nu voor het eerst. Het versieren was nog best een hele toer, maar ik ben er wel tevreden over.

Gistermiddag is ook mijn kerstvakantie begonnen. Vanmiddag met collega Q en oud-collega C koffie gedronken in een hippe koffietent in Rotterdam. Je moet een beetje voorzichtig afbouwen. Cold turkey stoppen met werken is ook zo wat.

Mijn wekker

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken, Muziek, Vakantie, Werk

Eeuwen geleden beloofde ik vriendin L dat ik tekst en uitleg zou geven over mijn wekker (teruglezend moet dat op FB zijn geweest, in het oude blogje beloof ik het min of meer aan Emie en Aleida). In elk geval: belofte maakt schuld.

Mijn wekker is dus elke dag een ander liedje. Het fijne daarvan is dat ik meteen weet welke dag het is. En om dat laatste nog iets gemakkelijker te maken, moet het liedje van de dag de naam van die dag in zijn titel of in de eerste zin hebben. Daar komen ze dan.

Maandag

Dinsdag

Ik heb ook een versie van de Rolling Stones, die is ook mooi. Af en toe wissel ik.

Woensdag

Dit prachtige liedje begint met de zin:

“Wednesday morning at five o’clock
As the day begins”

Bij mij gaat de wekker gelukkig iets later…

Donderdag

Ik heb de versie zonder de intro. Dus die begint meteen met:

“All of my life I’ve tried so hard
Doing my best with what I had”

Vrijdag

Na donderdag wel een saaie titel, maar het liedje is geweldig.

Zaterdag

Wel een beetje bruut wakker worden, maar gelukkig is het weekeind.

Zondag

En dan begint het allemaal weer opnieuw. Behalve in de vakantie, dan kies ik meestal voor een heel ander liedje dat elke dag weer zegt dat het vakantie is. Maar het hoeft niet per se over vakantie te gaan. Hoewel dat ook wel grappig zou zijn. Ik ga er eens over denken. Misschien deze: “Veertien dagen, het leek een week!”

Het Agnetapark

Hermieneke Delft, Geschiedenis

Tijd om eens iets over het Agnetapark te schrijven. Volgens mij heeft mijn Delftse blogvriendin dat ook al eens gedaan, maar beter te vaak dan te weinig.

Het Agnetapark is genoemd naar Agneta van Marken (1847-1909), de echtgenote van Jacques van Marken (1845-1906). Hij was directeur van de Gist- en Spiritusfabriek in Delft. Rond de fabriek liet hij een wijk ontwerpen en bouwen voor zijn werknemers. Huizen met kleine tuintjes, het is maar een voorbeeld van hoe hij goede voorzieningen trof voor zijn werknemers. Ik noem een ongevallenverzekering, winstdeling, bedrijfsopleidingen, scholing voor de kinderen van de arbeiders en uitstapjes. Oké, dat laatste ben ik geen fan van, maar in de 19e eeuw was het wel heel bijzonder.

Het Agnetapark is nog steeds een heel bijzonder wijkje. De huizen vallen meteen op door de gele kozijnen. Het is er groen en er is veel water in de vorm van vijvers. In de Lindenhof, een monumentaal pand, dat destijds diende als recreatie- en cultureel centrum, hebben wij in 1993 nog bijna ons trouwfeest gevierd. Bijna, want tijdens het afspreken van wat feestdetails bleken wij en de uitbater heel verschillende ideeën te hebben over wat een feest is. Maar dat kwam gelukkig helemaal goed op een andere locatie.

Rest mij nog te verwijzen naar de Franse Pierre-Paul Riquet. Hij heeft in de 17e eeuw het Canal du Midi aangelegd tussen de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan. In 2007 bezochten wij de Sluizen van Fontsérannes in dat kanaal, zie mijn blogje daarover. Pierre-Paul deed mij destijds aan Jacques van Marken denken, dus niet meer dan fair om nu ook naar hem te verwijzen.