Van alles en nog wat

Wat een lekker weer de laatste week. Daar heb ik flink van geprofiteerd met diverse uitstapjes. De eerste was op 26 april met een aantal (ex-)collega’s. Na lange tijd pakten we het Stappen en happen weer op. Dat betekent na werktijd een wandeling van anderhalf tot twee uur met na afloop samen eten in een restaurant. Deze keer hadden we Den Haag uitgekozen en na een redelijk beknopte wandeling door het Haagse Bos eindigden we bij een Indiaas restaurant. Zoals altijd was het gezellig. Het wordt steeds meer een reünie, deze keer met drie ex-collega’s die inmiddels elders werken of met pensioen zijn en drie collega’s die nog wel bij de Hartstichting werken. Maar de draad wordt even gemakkelijk weer opgepakt en we hadden het heel gezellig. Meteen voor de volgende twee maanden nieuwe afspraken geprikt 😀

Zaterdag ploggen met vriendin L in Leiden. Gezellig en goed voor de omgeving 😀. Uiteraard ook tijd uitgetrokken voor een lunch op een zonnig terras. Jammer wel dat sommige zure dames ons op minuscule papiertjes meenden te moeten wijzen, die wij nog moesten opprikken. Vriendin L zei pinnig: “Dat kunt u zelf ook oprapen.” Maar dat kon kennelijk niet, want het was niet hun afval. Nee, alsof het wel ons afval is 😛. Later bedachten we dat de dames waarschijnlijk meenden ons een enorme dienst te bewijzen met hun aanwijzing. En waarschijnlijk dachten ze ook dat we een taakstraf hadden. In elk geval keken ze zo.

Zondag met Pieter 17 kilometers op de wandelteller gezet. Eerst een stuk stadswandeling door Dordrecht, daarna met de waterbus door naar Zwijndrecht. Daar gewandeld door een prachtig natuurgebied. We mochten niet overal lopen omdat er gebroed werd, maar dat was niet erg. Genoeg mooie paadjes over. Langs Kijfhoek, een groot rangeerterrein van de NS weer terug naar station Zwijndrecht en naar huis. Prachtige dag, rood verbrand in de nek 😱

En vandaag moest ik mijn vrije dinsdag weer vieren. Dat deed ik samen met vriendin K te beginnen in Clingendaal. Vanuit verschillende kanten kwamen we daar aan op de fiets. Toen we elkaar uiteindelijk gevonden hadden, bewonderen we de Japanse tuin waar het enorm druk was. Logisch want die tuin is maar zes weken per jaar open. In park Clingendaal was het een stuk rustiger. Na een rondje wandelen was het tijd voor een lunch (uiteraard…). Na een heerlijk fietstochtje – het weer was echt veel aangenamer dan voorspeld, ik had voor niks een dikke sjaal en handschoenen meegenomen – kwam ik helemaal uitgerust en klaar voor de rest van de week weer thuis.

In de Japanse tuin

Lof der Geneeskunst

Zoals al sinds de jaren 10 dezer eeuw gebruikelijk is, ging ik vanmiddag met collega Q naar de Lof der Geneeskunst. Ooit zijn we daar terechtgekomen omdat het onderwerp iets met hart- en vaatziekten te maken had. Onder werktijd naar De Doelen, wat wil je nog meer? We vonden het zo leuk dat we sindsdien ook gaan als het onderwerp niets met ons werk te maken heeft.

Het leuke van Lof der Geneeskunst is de afwisseling tussen medisch inhoudelijke lezingen door topwetenschappers en optredens van topstudenten van Codarts, de kunstopleiding in Rotterdam voor muziek, dans en circus. Verder krijgen jonge, veelbelovende onderzoekers van het Erasmus MC tijdens Lof der Geneeskunst de Erasmus MC Fellowships uitgereikt. Daarmee kunnen zij een aantal jaar onderzoek doen. En dit jaar was er voor het eerst ook een Fellowship voor een docent.

Het idee van deze middag is om de inwoners van de stad uitleg te geven over en inzicht in het wetenschappelijke werk in het Erasmus Medisch Centrum: de resultaten en de stand van zaken. Maar ook uitleggen wat de maatschappij eraan heeft. Zelf noemen zij het wel hun cadeau aan de stad. Het is in ieder geval altijd een klein feestje met borrel en lekkere hapjes na afloop.

Lof der Geneeskunst is een succes. De grote zaal van De Doelen zit altijd stampvol. Ook deze middag weer. Het thema was Zorgen voor de jonge generatie en de 3 lezingen waren superinteressant. Onderwerpen die besproken werden waren de eerste 1000 dagen die zo belangrijk zijn voor de ontwikkeling van een kind, risico’s en veerkracht bij kwetsbare jongeren en jongerenparticipatie in tijden van crisis (praat eens met jongeren in plaats van over jongeren). Tussendoor de optredens. Een bijna beklemmend aandoend ballet (imPOSSIBLE LOVE), een circusact met 3 mensen en een diabolo waarbij ik voortdurend mijn adem moest inhouden van angst en een zangeres en gitarist waar ik wat minder van onder de indruk was.

Na afloop gingen we uit eten met oud-collega C bij Athiti, een Indiaas restaurant. Lekker gegeten en gezellig bijgepraat. Het was weer een leuke dag zo na de vakantie. Op deze manier kan ik wel weer wennen aan het gewone leven.

Hamburg

Afgelopen weekeind gingen we, enigszins verlaat, op bezoek bij vriendin B. in Hamburg. Eigenlijk was dat al in juni gepland, maar toen werd Ouranos na een kiesoperatie erg ziek en durfden we niet weg. In plaats van in Hamburg brachten wij een deel van het weekeind bij de dierenarts in Rijswijk door. Gelukkig is hij weer opgeknapt en gingen wij in de herkansing.

Het werd een reis met hindernissen. De Deutsche Bahn had te kampen met kapotte treinstellen en veel treinen liepen behoorlijke vertragingen op. Zo ook onze laatste etappe van Osnabrück naar Hamburg, ruim een uur vertraagd. Ik verklap alvast dat het op de terugweg niet beter ging.

Maar goed, toen we er eenmaal waren, hadden we een supergezellig weekeind. Lekker tapas gegeten in een knus restaurant en vooral gezellig bijgepraat. Zondag eerst de traditionele champagnebrunch en daarna zijn we naar het centrum gegaan voor wat sightseeing bij de Elbe.

Onder de Elbe is in 1911 de Old Elbe Tunnel of St Pauli Elbe Tunnel geopend, een tunnel voor voetgangers en fietsers. Destijds een technisch vernuft!

De tunnel is aan beide kanten versierd met terracotta ornamenten die allemaal iets met de Elbe te maken hebben. Veel vissen en krabben, maar ook ratten versieren de wanden. Er zijn grote liften waar je met tientallen fietsen tegelijk in kunt, maar er is ook een indrukwekkend trappenhuis. Kortom, de moeite van een bezoekje waard!

Na afloop nog even langs de Alster wandelen en het vakantiegevoel was compleet.

De Parade

Afgelopen dinsdag gingen we naar De Parade in Den Haag. Zoals inmiddels traditie is, hadden we het bezoek gepland met onze buurvrienden M en H. Wat jammer dat vriendin M ziek was en niet mee kon!

Na een onderbreking van twee jaar was het enorm leuk om weer over het terrein te struinen, een drankje te drinken en verschillende voorstellingen te bezoeken. We hadden een nogal strak ingepland programma (met dank aan H), dus af en toe moesten we ons haasten om op tijd (of net iets te laat) bij de volgende tent te komen.

Tussendoor hadden we nog net tijd voor een curry. Aangeprezen als mild-pittig vraag ik mij nog steeds af hoe gewoon pittig dan zou hebben gesmaakt. Maar het stond snel voor onze neus en smaakte erg lekker.

De opbouw van onze voorstellingen was goed gekozen en we eindigden met het absolute hoogtepunt van de avond: Steef de Jong met Een Luitenant. In zijn eentje speelt Steef, een beetje een oenige jongeman, alle rollen in deze Weense operette. Dus niet alleen de luitenant zelf, maar ook zijn verloofde (een prinses), het kamermeisje, de koning, een neef van de koning en een heel Weens damesorkest. Het decor is een levensgroot boek waarin alle verschillende scènes en personages zijn afgebeeld en waar de luitenant op ingenieuze wijze doorheen kruipt, met zijn verloofde een dansje doet en verschillende duetten zingt. Razend knap!

Tot slot nog een tip voor een tussendoortje: Hendrick’s Komkommerkabinet. Het is een soort kruising tussen een poppenhuis en een museum met “een serie wonderbaarlijke en nooit-vertoonde komkommers”. Met aan het einde een gin-tonicbar 🍸

De start van het wandelseizoen

Meteen maar met het resultaat beginnen

Na een lange winter met uitsluitend korte wandelingetjes hebben we afgelopen weekeind een doorstart gemaakt. Omdat we in augustus de wandelvakantie in Limburg gaan herkansen, moet er getraind worden.

We begonnen met een versterkende lunch in Scheveningen bij La Galleria. Daarna een heel eind noordwaarts langs het strand gelopen. Wat was de zee ontzettend vies 😩. Geluk bij een ongeluk: het was nog te fris om al pootje te baden.

Toen we genoeg van het zand hadden, sloegen wij rechtsaf de duinen van Meijendel in. Daar is het altijd heerlijk lopen. Een paar keer was het zoeken naar het juiste pad, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na 3 uur en bijna 15 kilometer waren we weer terug bij ons startpunt. De tram naar Delft stroomde vol met strandgangers en we zaten hutje-mutje. Maar dat was eigenlijk de enige dissonant op deze dag.

Covid

Nog maar net weer op gang komt ons sociale leven alweer piepend en krakend tot stilstand. Na ruim twee jaar is Pieter dan toch besmet. Gevaccineerd en geboosterd heeft hij gelukkig weinig last. Het lijkt meer een flinke verkoudheid dan influenza. Maar hij is wel aan huis gebonden, dus onze balletvoorstelling en het concert van Patrick Bruel hebben we maar even uitgesteld en afgezegd 🥲.

Zelf voel ik mij nog kiplekker, maar doe met het oog op onze kwetsbare medemens maar weer een mondkapje op in de winkel. Pieter is zelf waarschijnlijk ook besmet door iemand zonder symptomen. Dus beter safe then sorry.

TomTom oude stijl

Vorige week was ik opeens grieperig en maakte dus een afspraak voor een coronatest. De testlokatie bij ons om de hoek was kennelijk volgepland voor de komende weken, maar ik kon in Rijswijk terecht. Ook prima. Op de fiets gewapend met Googlemaps ging ik op weg. Al snel reed ik achter een meisje dat ongeveer in mijn tempo fietste en ik bedacht dat zij hoogstwaarschijnlijk ook op weg was naar een coronatest in Rijswijk. Dat is al sinds jaar en dag mijn strategie als ik ergens naartoe ga waar ik nooit eerder was: iemand volgen met dezelfde bestemming en je hoeft nooit te verdwalen.

Ik ken eigenlijk maar één persoon die exact dezelfde strategie volgt en dat is (mogelijk niet toevallig) mijn zus. Ooit – in de jaren 80 vorige eeuw – gingen wij samen vanuit Leiden naar Putten om Oma op te halen die logeerde bij oom A en tante R. Putten was nog wel te vinden, maar de Drieseweg?? Gelukkig reed er al op de snelweg een vrachtwagen voor ons die ook naar tante R. op weg was, dat zagen wij direct. Zus zette de achtervolging in. Het ging een heel eind goed. Totdat de vrachtwagen ergens in Putten een nieuwbouwwijk in reed, parkeerde en de chauffeur kennelijk een dutje ging doen of zo. En het was duidelijk niet bij tante R en oom A voor de deur. Teleurgesteld reden wij door.

Uiteindelijk kwamen we toch op de Drieseweg en toen we voor de 3e keer langs een huis reden waar een mevrouw hartstochtelijk zwaaiend uit een keukenraam hing, herkenden wij onze tante. Wat een wonder dat oom en tante ons zonder blikken of blozen Oma mee teruggaven. Tante R gaf wel verdacht veel eten mee voor onderweg. Waarschijnlijk had ze er weinig vertrouwen in dat we Oma voor etenstijd weer thuis zouden afleveren.

Het was zeker niet de laatste keer dat ik ergens eindigde waar ik niet hoefde te zijn dankzij deze volgstrategie. Maar deze keer had mijn intuïtie mij niet bedrogen: het meisje op de fiets was inderdaad op weg naar een coronatest! Ik zette mijn fiets naast de hare, we waren tegelijk aan de beurt voor de test en ik kon rustig weer achter haar aan de wijk uitfietsen richting Delft. Superhandig! Alleen ben ik nu heel benieuwd of haar test ook negatief was. Maar dat zal ik helaas nooit weten.

Dag 1 t/m 3 in Delft

Het is natuurlijk geen Zuid-Limburg, maar vanuit Delft kan je ook leuk wandelen. Op de eerste dag liepen we van Voorschoten door de Vlietlanden naar Leidschendam.

Dag 2 was voor het flinkere werk: van Katwijk naar Scheveningen.

En toen waren we zo moe dat dag 3 een lummeldagje werd. De cholerasingelwandeling in Rotterdam (slechts 8 kilometer) en inkopen doen bij Bever: wandelschoenen en -sokken voor mij, een rugzakje voor Pieter, een pet en nog een buff voor mij. Ik heb een ideale pet die open is aan de achterkant. Ik ben al jaren op zoek naar een vervanging en denk dat ik die nu heb gevonden. Gelukkig maar, want sinds Pieter de fietspomp op mijn oude heeft gelegd, zitten daar enorme smeervlekken op. Echt tijd voor een nieuwe dus.

Die cholerawandeling voerde ons langs diverse singels. Samen vormen die singels een lint van waterlopen aangelegd in de 19e eeuw rondom de oude binnenstad. Dit ‘Waterproject’ moest een oplossing bieden voor de problemen die in de 19e eeuw ontstonden door de explosieve groei van de ‘buitenstad’. Dit ging gepaard met belabberde hygiënische omstandigheden en een slechte waterkwaliteit: een dankbare voedingsbodem voor de cholerabacterie. Behalve het verbeteren van de waterkwaliteit diende het Waterproject als ordening voor de stedelijke groei en verfraaiing van de omgeving. De wandeling loopt door de oudste buitenwijken van Rotterdam.

En zo kwamen wij op drie achtereenvolgende dagen op plekken vlakbij Delft waar we nog niet eerder waren geweest.

Voorburg

Wat een heerlijk lenteweer. We moesten er nog even van genieten, want blijkbaar gaat het komend weekeind weer vriezen. Totaal krankzinnig, dat weerbeleid.

Gisteren fietsten wij met de genietopdracht in de zak naar Voorburg. Daar startte onze wandeling door prachtig Voorburg, langs diverse landhuizen, door veel parken en chique straten. Voorburg is wel een beetje deftig en zijn bewoners zijn dat ook.

Maar ze doen ook rare dingen, zoals afschuwelijk lelijke vogelhuisjes ophangen in die parken. Ik heb er met tegenzin eentje op de foto gezet, maar er hingen er veel meer. Gelukkig viel er ook kunst te bewonderen. Een bootje vol mensen met de titel Spelevaren was extra grappig dankzij de twee kinderen die er vlak naast echt aan het spelevaren waren. Op de foto helaas bijna onzichtbaar.

We genoten van bloeiende bomen. Sommige met bloesem, een andere met een paar schoenen, hoe bijzonder, en weer een ander met een rode bewoner. En natuurlijk plukjes sneeuwklokjes. Het was prachtig en we vroegen ons af of we niet naar Voorburg moesten verhuizen. Maar ja, dat denk ik bij alle uitstapjes die ik maak. En het antwoord is toch altijd weer ontkennend. We wonen natuurlijk prima in Delft (zie de naam van deze weblog). Af en toe ergens anders kijken verandert daar niks aan.

Laatste dag: van Lalique naar Lakila

Het idee was eigenlijk dat we de laatste dag in Zutphen zouden blijven, nog wat ronddrentelen, lunchen en richting Delft. Maar eigenlijk was ik Zutphen wel een beetje zat. En toen ik ontdekte dat in Doesburg het Lalique Museum gevestigd is, was de keuze snel gemaakt. Op naar Doesburg.

Taartje voor Pieter

Ik ben een groot fan van Lalique. In het Gemeentemuseum in Den Haag hebben ze ook een paar mooie dingen van hem. Een paar jaar geleden was daar een uitgebreide tentoonstelling te zien. In Doesburg is het museum in een prachtig oud koopmans huis gevestigd. Het wordt gerund door meer en minder enthousiaste vrijwilligers en de conservator is het ooit begonnen met zijn eigen privécollectie.

De tijdelijke tentoonstelling heet Koninklijk Licht en omvat onder meer een kroonluchter uit Paleis Soestdijk en de tafelstukken met tulpen die Juul en Benno als huwelijkscadeau kregen. En die Christina tot groot ongenoegen van de gids had geprobeerd te laten veilen nog niet zo heel lang geleden. Gelukkig was daar een stokje voor gestoken. De tulpentafelstukken hadden na éénmalig gebruik door het koninklijk paar alle jaren daarna in de lades van Soestdijk opgestapeld gelegen. Dat is niet goed voor glas, dus ze moesten helemaal gerestaureerd worden. Alweer verontwaardiging bij de gids.

Kroonluchter. De tulpen heb ik niet op de foto gezet.

Ik ben vooral groot fan van zijn fijnere werk; van de broches word ik enorm hebberig. Maar ook zijn glazen vazen zijn prachtig. Vogels en bloemen spelen een belangrijke rol in zijn werk. Dat komt doordat hij de eerste 8 jaar van zijn leven bij zijn grootvader op het platteland geeft gewoond. Daarna haalden zijn ouders hem naar Parijs waar zij woonden en werkten.

Na de lunch bij de oudste horecagelegenheid van Nederland (serieus, het stond op het bord buiten en ze staan ermee in het Guinness Book of Records) en een ommetje door Doesburg kwam er een einde aan deze korte, maar leuke vakantie.

Terug in Delft zijn we bij ons op de hoek bij Lakila gaan eten. Toch nog een beetje vakantie 😀.