Kakelvers het nieuwe jaar in

2023 begon goed. Na ruim twee weken vakantie was mijn immuunsysteem zo zwak dat ik grieperig werd. Het zou ook kunnen dat ik iets te veel grieperig mensen heb ontmoet in iets te kleine en te volle ruimtes. Anyway, ik bleef voor de zekerheid maar thuis en werkte vanuit mijn zolderkantoor. Scheelde ook weer allemaal afwerende gebaren bij het nieuwjaarwensen.

Inmiddels ben ik weer (bijna) helemaal fit en kunnen vandaag de kerstversielselen voor een jaartje opgeborgen worden. Altijd wel jammer, want januari is al zo somber en donker en ongezellig. Maar wat moet dat moet. 6 Januari, Driekoningen, is de grote opruimdag. Kerstsfeer hoort bij december en niet bij januari. Zo precies ben ik dan ook wel weer. Kaarsen en waxinelichtjes daarentegen mogen gelukkig het hele jaar door.

Kerst tegemoet

Om te voorkomen dat het hier straks alleen nog maar Zwijmelzaterdag is, drie foto’s van de kerstboom in verschillende stadia van opsier. In januari kochten we deze nepperd en hij staat nu voor het eerst. Het versieren was nog best een hele toer, maar ik ben er wel tevreden over.

Gistermiddag is ook mijn kerstvakantie begonnen. Vanmiddag met collega Q en oud-collega C koffie gedronken in een hippe koffietent in Rotterdam. Je moet een beetje voorzichtig afbouwen. Cold turkey stoppen met werken is ook zo wat.

Mijn wekker

Eeuwen geleden beloofde ik vriendin L dat ik tekst en uitleg zou geven over mijn wekker (teruglezend moet dat op FB zijn geweest, in het oude blogje beloof ik het min of meer aan Emie en Aleida). In elk geval: belofte maakt schuld.

Mijn wekker is dus elke dag een ander liedje. Het fijne daarvan is dat ik meteen weet welke dag het is. En om dat laatste nog iets gemakkelijker te maken, moet het liedje van de dag de naam van die dag in zijn titel of in de eerste zin hebben. Daar komen ze dan.

Maandag

Dinsdag

Ik heb ook een versie van de Rolling Stones, die is ook mooi. Af en toe wissel ik.

Woensdag

Dit prachtige liedje begint met de zin:

“Wednesday morning at five o’clock
As the day begins”

Bij mij gaat de wekker gelukkig iets later…

Donderdag

Ik heb de versie zonder de intro. Dus die begint meteen met:

“All of my life I’ve tried so hard
Doing my best with what I had”

Vrijdag

Na donderdag wel een saaie titel, maar het liedje is geweldig.

Zaterdag

Wel een beetje bruut wakker worden, maar gelukkig is het weekeind.

Zondag

En dan begint het allemaal weer opnieuw. Behalve in de vakantie, dan kies ik meestal voor een heel ander liedje dat elke dag weer zegt dat het vakantie is. Maar het hoeft niet per se over vakantie te gaan. Hoewel dat ook wel grappig zou zijn. Ik ga er eens over denken. Misschien deze: “Veertien dagen, het leek een week!”

Straatsburg

De laatste twee dagen van de vakantie brachten we door in Straatsburg. We hadden een reis vanuit Praag à la de treinreizen van vrienden C en I (veel vertraging, treinen die uitvielen, een onvindbare bus voor het laatste stukje, drie huilende baby’s/peuters in onze coupé’s en dan ben ik de helft nog vergeten), maar het was de moeite waard.

En nu zijn we weer thuis. Ouranos uit het pension gehaald, vakantiewas gedaan, souvenirs in de letterbak gezet en weer helemaal klaar voor het gewone leven.

Potsdam

Na 3 dagen in Berlijn werd het tijd om te verkassen. Hoewel het weer niet helemaal meewerkte, hebben we toch een redelijke indruk van de stad gekregen. Voor zo ver dat natuurlijk mogelijk is in zo korte tijd.

Potsdam is veel overzichtelijker. We maakten een wandeling van 12 kilometer door de stad naar buiten. Het park van Sans Soucis door en weer terug naar het centrum.

Na een korte pauze in het hotel gingen we naar het museum Barberini. Dat was een goede keuze, want daar heeft ene puissantrijke Hasso Plattner een collectie impressionisten bij elkaar gekocht waar je u tegen zegt. Vooral de uitgebreide serie met sneeuwlandschappen maakte veel indruk. Wat ik ook erg goed aan het museum vond, is de toelichting bij elk schilderij. Niet alleen wat het voorstelt, maar ook uitleg over hoe de schilder het gemaakt heeft. Met een horizontale toets voor het weiland en krulletjes voor de bomen bijvoorbeeld. Echt een aanrader voor als je een keer in de buurt bent.

Lees verder

Hamburg

Afgelopen weekeind gingen we, enigszins verlaat, op bezoek bij vriendin B. in Hamburg. Eigenlijk was dat al in juni gepland, maar toen werd Ouranos na een kiesoperatie erg ziek en durfden we niet weg. In plaats van in Hamburg brachten wij een deel van het weekeind bij de dierenarts in Rijswijk door. Gelukkig is hij weer opgeknapt en gingen wij in de herkansing.

Het werd een reis met hindernissen. De Deutsche Bahn had te kampen met kapotte treinstellen en veel treinen liepen behoorlijke vertragingen op. Zo ook onze laatste etappe van Osnabrück naar Hamburg, ruim een uur vertraagd. Ik verklap alvast dat het op de terugweg niet beter ging.

Maar goed, toen we er eenmaal waren, hadden we een supergezellig weekeind. Lekker tapas gegeten in een knus restaurant en vooral gezellig bijgepraat. Zondag eerst de traditionele champagnebrunch en daarna zijn we naar het centrum gegaan voor wat sightseeing bij de Elbe.

Onder de Elbe is in 1911 de Old Elbe Tunnel of St Pauli Elbe Tunnel geopend, een tunnel voor voetgangers en fietsers. Destijds een technisch vernuft!

De tunnel is aan beide kanten versierd met terracotta ornamenten die allemaal iets met de Elbe te maken hebben. Veel vissen en krabben, maar ook ratten versieren de wanden. Er zijn grote liften waar je met tientallen fietsen tegelijk in kunt, maar er is ook een indrukwekkend trappenhuis. Kortom, de moeite van een bezoekje waard!

Na afloop nog even langs de Alster wandelen en het vakantiegevoel was compleet.

Valkenburg

We zijn alweer anderhalve week thuis maar ik was nog niet aan een vakantieverslagje toegekomen. De week startte in Valkenburg, dus laat ik daar dan ook maar mee beginnen.

Vorig jaar was deze vakantie al gepland, maar toen was Valkenburg opeens weggespoeld (klikkerdeklik voor een verslag). Dit jaar deden we een hernieuwde poging. Ik wil niet te onaardig doen, maar van mij had Valkenburg weggespoeld mogen blijven. Wat een verschrikkelijke toeristische toestand. Om ons voorzichtig een beetje aan te passen hebben wij ons per stoeltjeslift de berg op bewogen (jeugdsentiment!), maar verder kostte het moeite om iets positiefs te ontdekken. Gelukkig bleek zich net buiten de toeristische loop er een heerlijk terras te bevinden langs de Geul, dus er was uiteindelijk ook een lichtpuntje.

Een persoonlijk hoogtepuntje (tevens alweer jeugdsentiment) was het bezoek aan de Pastoor Sartonstraat. Het precieze huisnummer wist ik na al die jaren niet meer, maar hier woonde de onvolprezen Irmgard Smits. Als meisje schreef zij een boek over het jaar dat zij met tbc in een sanatorium doorbracht (Blijf lachen Irmgard!) en wat was ik jaloers op haar.

Acuut bevangen door een vorm van longtuberculose

Na de rondwandeling van 5 dagen eindigden we weer in Valkenburg. Toen op de laatste dag zowel het museum als de fluweelgrot die wij wilden bezoeken gesloten waren, was de maat vol. We namen de eerstvolgende trein terug naar huis. Oost west thuis best 🙂