Serendipiteit

Soms komt alles samen. Zo ook afgelopen week. Ergens in het voorjaar kreeg Pieter van zijn werkgever (de Technische Universiteit) een legpuzzel voorstellende een stukje van de TU-campus. De meningen hierover van zijn collega’s liepen wat uiteen (van “wat leuk” tot “toedeledoki in het vuilnisvat ermee”). De toedeledoki-collega aka vriendin E kwam vorige week bij ons eten en Pieter had net de puzzel klaar. Vriendin E was ontzet over het feit dat Pieter die puzzel daadwerkelijk gemaakt had, maar aan de andere kant kon zij hem nu meenemen en aan haar buurvrouw geven, die namelijk weer ontzet was geweest over het feit dat zo’n leuke puzzel bij E rücksichtlos in de vuilnisbak was verdwenen. Kortom, iedereen leek weer blij.

Vervolgens vertelde ik dat ik een nieuwe hobby aan het testen ben. Ik wil mijn restanten borduurzijde eens opmaken en ga daarmee (oude) ansichtkaarten versieren. Verbijsterd keek vriendin E. mij aan alsof ik ter plekke krankzinnig was geworden. Wat ik in vredesnaam met die ansichten zou gaan doen. Geen idee, inlijsten? Naar zielige mensen sturen? Bewaren? Weggooien? Ik zie nog wel.

Maar opeens had ik een lumineus idee. Bij die legpuzzel van de TU zat een ansichtkaart met hetzelfde plaatje. Snel heb ik er wat kleur aan gegeven met borduurzij en inmiddels is de kaart al onderweg. Hopelijk gaat hij niet meteen ‘toedeledoki’, want ik voorspel dat het een collectors item wordt!

9 gedachtes over “Serendipiteit

  1. Nou, ik sta paf! Nooit geweten dat jij zo goed in handwerken bent. En zo maar creatief borduren, zonder zo’n patroontje. Ik zit, met kop thee in de hand, verbaasd m’n hoofd te schudden. Nog uitkijken dat die thee niet over de rand klotst

    Like

  2. Grappig dit. En een puzzel weggooien mag niet. Grote hobby van heel veel mensen. Geef hem dan weg of breng die puzzel naar een 2e hands winkel. Verzonden vanaf mijn Galaxy

    Like

  3. Ik had als kind een aantal van die geborduurde anzichtkaarten met spaanse klederdrachten… Mijn oma stuurde die en ik vond ze prachtig… Zelf mocht ik ze nooit kopen van mijn ouders (te kitcherig? Niet cultureel verantwoord? Wie zal het zeggen..). Als ik als kind van deze hobby had geweten…
    Dus: Gewoon versturen… Kaartje met personal touch… Leuk toch… En lekker duurzaam… Doe mij maar een pond!

    Like

Plaats een reactie