Zo heb je een prachtige witte wereld, zo is het een modderpoel. Toch maar op pad voor een ommetje en dat goed had ik heel getimed, al zeg ik het zelf. Ik had namelijk een leuke ontmoeting vlakbij huis. Emie heeft daar al over geblogd. De wijnboer had mij nota bene al van verre herkend 😀.
Het Wilhelminapark heb ik maar links (of eigenlijk rechts) laten liggen. Ik heb liever sneeuw dan modder. Maar nog liever heb ik de aangekondigde lente die komend weekend schijnt te beginnen.
Wonen in de binnenstad van Delft: elke dag een feestje 
Met een buitje nu is alle modder zo verdwenen! En we moeten nog maar eens samen in de zon op een terras een koffietje drinken als het eenmaal echt lente is.
LikeLike
Dat lijkt me heel gezellig. Doen we!
LikeLike
Bizar eigenlijk dat jullie elkaar niet eerder zijn tegengekomen. Maar leuk dat het er nu eindelijk van gekomen is. Weet je nog Hermien, dat we met Judith bij Hans en Thérèse waren? Was toen ook zo vertrouwd en gezellig.
LikeLike
Oh ja Wieneke, daar denk ik nog best vaak aan terug. Dat was een heel gezellig bezoek en alsof we elkaar al jaren kenden. Wat natuurlijk ook een beetje zo was.
LikeLike