Tijdens het luisteren naar een liedje van Vitaa (zonder L) en Slimane waarin zij tig keer “C’est pas la peine” zingen, werd ik patsboem 13 jaar in de tijd teruggevoerd. Wij woonden toen in Montpellier en ik was vrijwilliger in de ziekenhuisbibliotheek van een van de ziekenhuizen in de stad. Ik heb daar destijds een blogje over geschreven en dat staat hier.
Naar Michelle-met-de-hamertenen heb ik geen heimwee, maar naar de rest van die tijd wel. En ook naar Jacqueline die de eerste tijd mijn bibliotheekmaatje was. Zij maakte mij ook wegwijs in de ingewikkelde Franse beleefdheidscultuur. Opgewekt vertelde ze mij op de eerste dag dat wij van de bibliotheekgroep elkaar allemaal tutoyeerden. Dat leek mij gemakkelijk te onthouden en net zoals ik in Nederland gewend was, dus ik knikte. Dat was te vroeg gejuicht, want, zo vertelde Jacqueline: “We tutoyeren iedereen, behalve Françoise, want zij is de présidente van de vrijwilligersorganisatie.” Daar kon ik wel inkomen, qua Franse beleefdheid, dus ik knikte nog maar eens instemmend. Jacqueline vervolgde: “En natuurlijk Hélène ook niet, want zij is de oud-présidente.” Ja, oké, duidelijk. Maar Jacqueline was nog niet klaar met de uitzonderingen. We hadden ook Marguerita nog, die was te oud om te tutoyeren. En Josette, haar man was iets belangrijks. Ik telde na wie ik dan wel mocht tutoyeren en kwam toch nog op een vrouw of drie.
Ondanks of misschien wel dankzij dit soort cultuurverschillen was het leuk om in zo’n typisch Frans clubje mee te draaien. En nu heb ik heel veel zin om een weekje met vakantie naar Montpellier te gaan!
Wonen in de binnenstad van Delft: elke dag een feestje 
Natuurlijk heb ik ook je oude blogje even gelezen en om gelachen. Kan me evengoed voorstellen dat je best een weekje terug wil. Maar dan om vakantie te vieren!
LikeLike
Wat zou dat fijn zijn!
LikeLike
Enorm balen dat je niet gewoon je koffertje kan pakken om na te gaan of Montpellier niet al te veranderd is, en om wat kleren te scoren natuurlijk
LikeLike
Jaaaa, fijn shoppen!
LikeLike
Ik denk met vreugde terug aan jouw Montpellier tijd. Enig om dat verhaal van die rare boekendames nog eens te lezen. Misschien kunnen jullie wat later dit jaar nog eens terug om er vakantie te vieren?
LikeLike
Ja, dat hoop ik ook Wieneke. We proberen altijd eens per jaar een weekje te gaan. En ja, wat een rare dingen maakte ik daar mee 🤣
LikeLike
Oooo, wat een jeugdsentiment, dat geweldige Montepestelario blog! Darcy, Nerra en Bisou waren nog klein en met 8 maanden zeurde Darcy al om Young Adult brokjes. Omdat hij zich met Aleida had verloofd, vond hij dat hij daar wel aan toe was. Ouranos al zijn verwaande zelf, met 3 verloofdes tegelijk. En Tommy zaliger was er nog … Gelukkig kom je nog steeds rare mensen tegen, Hermien!
LikeLike
Ach ja, mijn jeugd …! Als de Young Adult brokjes destijds hun huidige naam hadden gehad, waren het nooit mijn lievelingsbrokjes geworden. De marketeer die “Neutered Satiety Balance” heeft bedacht, mag van mij de WW in.
En … is mijn lieve Aleida ook op dit blog actief …?
LikeLike
Ha Darcy, ook nog niets veranderd zo te lezen! Jouw lieve Aleida komt hier ook regelmatig, dus je kunt je hart ophalen.
LikeLike